Η βραδιά στο Boxhall ήταν γλυκιά και οι δρόμοι στο νότιο Soft Lake ήταν γεμάτοι με οικογένειες που έκαναν βόλτα στα λούνα παρκ και τα πάρκα. Στην ατμόσφαιρα μπορούσες να ακούσεις την μουσική από τα παιχνίδια, τα γέλια και τις φωνές των παιδιών. Ένα κοριτσάκι πλησίασε τον Έντι Μονρόε με τους γονείς του.
– Διάλεξε ένα μπαλόνι, ποιο θες;
– Αυτό το ροζ με την καρδούλα! απάντησε το κοριτσάκι με μάτια που έλαμπαν. Ο Έντι ξεχώρισε το μπαλόνι και της το έδωσε στο χέρι.
– Επέλεξες το πιο ωραίο απ’ όλα! της είπε ο Έντι κλείνοντας το μάτι. Να πουλάει μπαλόνια ήταν κουραστικό: Από την μία να τα κρατάει όλα αυτά στο ένα χέρι και από την άλλη η ορθοστασία τόσες πολλές ώρες. Αλλά κάθε σπίθα στα μάτια και κάθε χαμόγελο των παιδιών ήταν για εκείνον ένα μικρό παράσημο.
Και τότε ήρθε. Ένας άντρας γύρω στα 45 με γκρίζα μαλλιά και καφέ κουρασμένα μάτια. Ήξερε τι θα ακολουθούσε ακριβώς.
– Θα ήθελα το μπαλόνι με τον κύβο! είπε ο άντρας και έδωσε χρήματα στον Έντι.
Ξεχώρισε το μπαλόνι και του το έδωσε. Ο άντρας έγνεψε, πήρε το μπαλόνι και απομακρύνθηκε. Πήγε λίγο παρακάτω και το άφησε να πετάξει στον ουρανό κοιτάζοντάς το μέχρι να χαθεί στον ουρανό.
Αυτό γινόταν συνέχεια. Κάθε Πέμπτη στις 19:30 το βράδυ ερχόταν αυτός ο άντρας, έπαιρνε ένα μπαλόνι στο σχήμα του κύβου και το άφηνε να φύγει. Ο Έντι ήθελε να μάθει γιατί το κάνει, είχε σχεδόν ετοιμάσει τα λόγια του, αλλά ακόμα μια φορά δεν βρήκε το θάρρος να του μιλήσει.
Όλη την εβδομάδα σκεφτόταν διάφορες θεωρίες. Ίσως να είχε χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Ίσως να ήταν η μητέρα του που της είχε αδυναμία. Μπορεί να είχε χάσει κάποιο παιδί και κάθε Πέμπτη να πήγαιναν βόλτα στο Λούνα Παρκ, ίσως να ήθελε να συνεχίσει αυτή την παράδοση με τον τρόπο του. Να είχε χάσει κάποια αδερφή ή αδερφό στο ναυάγιο του Sea Monster, άλλωστε όλοι στο Boxhall είχαν χάσει κάποιον αγαπημένο εκείνη την αποφράδα μέρα. Μπορεί να είχε χάσει κάποιον έρωτα: Να είχαν συναντηθεί στο Λούνα Παρκ μια Πέμπτη και να είχαν ερωτευτεί. Έπρεπε να μάθει. Όχι για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά επειδή πραγματικά τον είχε συγκινήσει αυτή η κίνηση.
Πέμπτη. Κοίταξε το ρολόι του. 19:29. Από στιγμή σε στιγμή θα φαινόταν ο άντρας. Μετακίνησε ένα μπαλόνι σε σχήμα Κύβου ώστε να το δώσει πιο εύκολα. Η ώρα περνούσε αλλά ο άντρας πουθενά. Περίεργο. Ήταν πάντα στην ώρα του. Και αυτή την φορά όντως θα τον ρωτούσε ο Έντι. Ο Άντρας δεν φάνηκε ποτέ.
Την επόμενη μέρα ανοίγοντας το Boxhaller είδε την φωτογραφία του: Άνδρας αγνώστων στοιχείων κατέρρευσε χθες στις 19:25 στο Soft Lake, διεκομίσθη στο νοσοκομείο όπου και κατέληξε. Όποιος γνωρίζει πληροφορίες, να έρθει σε επαφή με τις αρχές. Ο Έντι κατέβασε την εφημερίδα και ένας κόμπος έπνιξε τον λαιμό του. Γι’αυτό λοιπόν δεν εμφανίστηκε ποτέ.
-Μπαμπά, θα μου πάρεις μπαλόνι; Είπε ένα 3χρονο αγοράκι δείχνοντας προς το μέρος του Έντι. Ο πατέρας έκανε νόημα στον Έντι.
-Ποιο θες να σου δώσω; Ρώτησε με χαμόγελο.
-Αυτό με τον μονόκερο! Είπε ο μικρός ενθουσιασμένος.
-Το πιο ωραίο διάλεξες!
Βλέποντας τον μικρό να απομακρύνεται θυμήθηκε ότι ήταν Πέμπτη. Κοίταξε το ρολόι του: 19:30. Ο Έντι ξεχώρισε ένα μπαλόνι με κύβο και το άφησε να φύγει. Όσο το κοιτούσε να απομακρύνεται ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπο του. Δεν έμαθε ποτέ για ποιο λόγο ο άντρας άφηνε το μπαλόνι. Όμως γνωρίζει καλά για ποιον λόγο θα το αφήνει από εδώ και πέρα ο ίδιος…
