Γράφει : (Οι ιστορίες των υποψηφίων δημάρχων έχουν γραφτεί από διαφορετικά πρόσωπα. Το όνομα του κάθε συγγραφέα θα αποκαλυφθεί μετά το τέλος των εκλογών, με την ανακήρυξη του νέου Δημάρχου)
Η μικρή εξέδρα είχε στηθεί μπροστά στο αστυνομικό τμήμα του Boxhall. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι είχαν πιάσει τις πρώτες σειρές, ενώ ο κόσμος που είχε μαζευτεί πίσω περίμενε υπομονετικά την άφιξη του κρατώντας φωτογραφίες του. Η επικείμενη υποψηφιότητα του ψιθυριζόταν από μήνες στην πόλη και επιτέλους είχε φτάσει η στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Η φιγούρα του φάνηκε να ανεβαίνει στην εξέδρα και να στέκεται μπροστά στα μικρόφωνα. Τα ψαρά μαλλιά και το λευκό μουστάκι του έλαμπαν κάτω από τον πρωινό ήλιο, το γκρι βλέμμα του διαπερνούσε τα γυαλιά όρασης και όπως πάντα ήταν απλά ντυμένος: Ένα μπλε τζιν, ένα ριγέ πουκάμισο και μια μπλε καζάκα. Οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά, ο κόσμος άρχισε να ζητωκραυγάζει “Ήρωας! Ήρωας!” και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του.
-Όλοι με γνωρίζετε, ονομάζομαι Φρανκ Κάρτερ! Δεν επέλεξα τυχαία αυτό το σημείο για να κάνω την ανακοίνωση μου. Υπηρέτησα το Boxhall για πολλές δεκαετίες μέσα από το Σώμα της Αστυνομίας. Όταν έγινα Αρχηγός, εξαρθρώθηκε η μεγαλύτερη οργάνωση Μαφίας της πόλης. Για την προσφορά μου αυτή, μου απονεμήθηκε η μεγαλύτερη τιμή της πόλης, ο Χρυσός Κύβος του Boxhall. Τώρα, έπειτα από την συνταξιοδότηση μου από το Σώμα, ήρθε η στιγμή να υπηρετήσω την πόλη από μια άλλη θέση. Από εκείνη του Δημάρχου. Για να κάνουμε πάλι το Boxhall μια πόλη ασφαλή, χωρίς διαφθορά. Για να μπορούμε να κυκλοφορήσουμε και πάλι στους δρόμους χωρίς φόβο. Ανακοινώνω λοιπόν επίσημα την υποψηφιότητα μου για Δήμαρχος! Ευχαριστώ!
Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει και πάλι “Ήρωας” και να χειροκροτεί μανιασμένα. Ο Φρανκ κατέβηκε από τα δυο σκαλάκια στο πλάι και χαιρέτησε δυο αστυνομικούς που τον περίμεναν. Πιο δίπλα μια δημοσιογράφος έδινε ζωντανά το ρεπορτάζ:
-…Φρανκ Κάρτερ επίσημα υποψήφιος δήμαρχος. Έγινε σύμβολο της πόλης όταν επί αρχηγίας του….
Ο Φρανκ μπήκε μέσα στο αρχηγείο της αστυνομίας. Κάποιοι αστυνομικοί ήταν μαζεμένοι στην σειρά και του έδιναν συγχαρητήρια. Άλλωστε δεν ήταν μόνο αγαπητός στους πολίτες, ήταν πολύ αγαπητός και στο Σώμα. Η ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν γιορτινή, ο Φρανκ είχε ένα τεράστιο χαμόγελο κάτω από το μουστάκι του. Πήγαινε από γραφείο σε γραφείο και χαιρετούσε τους πάντες.
-Συγχαρητήρια αρχηγέ μου! Είμαστε μαζί σου!
-Σε ευχαριστώ πολύ Βίκτορ! Ο Αρχηγός; Στο γραφείο του; Ρώτησε ο Φρανκ και ο Βίκτορ κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Κατευθύνθηκε προς το γραφείο του Αρχηγού και χτύπησε την πόρτα.
-Περάστε! Ακούστηκε μια βροντερή φωνή από μέσα και ο Φρανκ άνοιξε την πόρτα.
-Ήρθα να χαιρετήσω…
-Αρχηγέ μου! Είπε και σηκώθηκε απότομα από την καρέκλα. Έσφιξε θερμά τα χέρια του Φρανκ. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία!
-Τώρα εσύ είσαι ο Αρχηγός! Απάντησε με μετριοφροσύνη ο Φρανκ.
-Αφού ξέρεις ότι για όλους μας θα είσαι για πάντα ο Αρχηγός μας… είπε και έδειξε με νόημα τον τοίχο. Μια τεράστια φωτογραφία του Φρανκ Κάρτερ, ντυμένος με την στολή του, τα παράσημα του και τον Χρυσό Κύβο στόλιζε το γραφείο.
Οι δυο άντρες κάθισαν στις δυο πολυθρόνες.
-Είμαι σίγουρος πως αν βγεις δήμαρχος, θα μπορέσουμε να βάλουμε τάξη σε αυτή την πόλη.
-Είμαι πολύ αισιόδοξος… απάντησε ο Φρανκ. Αλήθεια, με την υπόθεση με την μαφία που μου έλεγες, σε τι στάδιο βρίσκεστε;
-Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι το Gloire D’Or το έχουν στην Αποθήκη 32 στο Garden. Τις επόμενες μέρες θα κάνουμε αιφνιδιαστική έρευνα…
-Πολύ καλά θα κάνετε, πρέπει να την οργανώσετε καλά όμως… απάντησε ο Φρανκ σκεφτικός.
Το τηλέφωνο στο γραφείο άρχισε να χτυπάει. Ο Αρχηγός σηκώθηκε να απαντήσει και ο Φρανκ του έκανε νόημα ότι έπρεπε να φύγει. Πήρε το ασανσέρ και πάτησε το κουμπί για το υπόγειο. Ξεκλείδωσε το αυτοκίνητο του και μπήκε μέσα. Έπιασε το τηλέφωνο του και σχημάτισε έναν αριθμό.
-Έλα, πρέπει να αδειάσετε άμεσα την αποθήκη, μας έχουν εντοπίσει. Κάντε το άμεσα… είπε με σοβαρότητα ο Φρανκ και έκλεισε το τηλέφωνο.
