Ο επιθεωρητής Βίκτορ Ντιν μπήκε στην αίθουσα της ανάκρισης και έκλεισε την βαριά πόρτα πίσω του. Υπήρχε μονάχα ένα τραπέζι με μια λάμπα πάνω και δυο καρέκλες, στην μια καθόταν ένας άντρας με χειροπέδες. Ο Βίκτορ επέλεξε να καθίσει πάνω στο τραπέζι και έβαλε τα χέρια του μέσα στις τσέπες του. Παρατήρησε τον άντρα. Μεσαίου αναστήματος, με κοντά γκρι μαλλιά, ξυρισμένος. Παρόλο που το φως χτυπούσε άτσαλα πάνω στο δέρμα του, δεν έδειχνε να έχει σημάδια. Αντιθέτως, φαινόταν άνθρωπος που προσέχει ιδιαίτερα την εξωτερική του εμφάνιση. Άλλωστε φορούσε και κουστούμι. Ενδιαφέρον. Τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. Στο δωμάτιο είχε ζέστη και υγρασία. Ο ήχος από το δείκτη του ρολογιού χτυπούσε πιο αργά απ’ ότι συνήθως. Ή τουλάχιστον έτσι του φάνηκε.
-Λοιπόν; Ρώτησε ο Βίκτορ σπάζοντας την σιωπή. Ο άντρας δεν απάντησε. Ούτε καν κουνήθηκε. Ο Βίκτορ σηκώθηκε από το τραπέζι και άρχισε να κάνει αργά βήματα γύρω από τον άντρα.
-Ραφαέλ Κρέστ, ιδιοκτήτης του «Le Lac Noir» στο Soft Lake, μικρό και διακριτικό καζίνο, με ιδιωτικά δωμάτια και εξόδους VIP. Μια τέλεια βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος από τις δολοφονίες… είπε ο Βίκτορ και ακούμπησε τους αγκώνες του πάνω στο τραπέζι σκύβοντας μπροστά στο πρόσωπο του Ραφαέλ.
-Βρωμάει η ανάσα σου… είπε εκείνος κάνοντας λίγο πίσω το κεφάλι του. Με συγκινεί που με γνωρίζεις, βγάλε μου όμως τώρα τις χειροπέδες γιατί έχουμε και δουλειές.
-Έχουμε αποδείξεις ότι πήγες να δολοφονήσεις τον Αlan Trent… Υπάρχει υλικό από κάμερες που φαίνεσαι ολοκάθαρα… είπε ο Βίκτορ και έβγαλε τσιγάρο από την τσέπη του, το άναψε και το έβαλε στο στόμα του. Ο Ραφαέλ χαμογέλασε.
-Δεν έχετε απολύτως τίποτα… τώρα αν θέλεις… είπε και σήκωσε λίγο τα χέρια του με τις χειροπέδες.
-Αν δεν μου πεις ποιος σε έβαλε να τον σκοτώσεις, εδώ μέσα θα σαπίσεις ρε καριόλη…. Ο Βίκτορ χτύπησε με δύναμη το χέρι πάνω στο τραπέζι. Ο Ραφαέλ ήταν ατάραχος.
-Άκου να σου πω…Εντός ολίγου θα είμαι ελεύθερος και…. την πρόταση του διέκοψε η πόρτα που χτύπησε. Μπήκε μέσα ένας αστυνομικός.
-Έχουμε εντολή να τον αφήσουμε ελεύθερο… Δεν υπάρχουν στοιχεία… Έβγαλε τις χειροπέδες από τον Ραφαέλ.
-Πάνω στην ώρα… είπε εκείνος τρίβοντας τους καρπούς του εκεί που ήταν οι χειροπέδες.
-Ναι αλλά τα στοιχεία από τις κάμερες ασφαλείας; Ρώτησε ο Βίκτορ μπερδεμένος.
-Δεν υπάρχουν στοιχεία… απάντησε ο αστυνομικός.
-Ποιος έδωσε την εντολή; Επέμεινε ο Βίκτορ.
-Επιθεωρητά Ντιν οι εντολές είναι να αφήσουμε την υπόθεση…
Ένα χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπο του Ραφαέλ.
-Για μια στιγμή… Επιθεωρητής Ντιν; Εσύ δεν ήσουν που η κόρη σου πέθανε από το “Gloire d’or” και σου απαγορέψαν να ασχοληθείς με την υπόθεση; Φαίνεται πως όλες οι υποθέσεις που πας να αναλάβεις πέφτουν στο κενό…
Ο Βίκτορ πήγε να του δώσει μια μπουνιά στο πρόσωπο και ο αστυνομικός μετά βίας προσπαθούσε να τον σταματήσει. Με τις φωνές ήρθαν και άλλοι να τον συγκρατήσουν.
-Καληνύχτα επιθεωρητά Ντιν… είπε ειρωνικά ο Ραφαέλ και έφυγε.
Μισή ώρα αργότερα ο Βίκτορ έκατσε στο γραφείο του. Το χέρι του ακόμα έτρεμε. Άνοιξε τον υπολογιστή του για να δει τα βίντεο από τις κάμερες παρακολούθησης. Τα αρχεία είχαν χαθεί, κάποιος τα είχε διαγράψει από το σύστημα. Με μια κίνηση πέταξε την οθόνη του υπολογιστή στον τοίχο.
