Γράφει: Bert Li
Ο John ο πορτιέρης τον κοιτούσε με αηδία ! Πώς είναι δυνατόν να αφήσει έναν τέτοιο ελεεινό και κουρελή να περάσει στο καζίνο ; Όταν όμως o Jim του έδειξε τα χαρτονομίσματα στην τσέπη του μπαλωμένου σακακιού τον έπεισε . Του έβαλε ένα πεντοχίλιαρο στο χέρι και με ύφος συνωμοτικό του είπε : ' Mην τολμήσεις να καλέσεις την αστυνομία '.
' Ο καθένας έχει δικαίωμα να δοκιμάσει την τύχη του ' σκέφτηκε ο John και μέριασε.
Ο Jim Farley καταδικασμένος δις σε ισόβια , εδώ και πέντε χρόνια ,κοιτούσε από το κελί του κάθε βράδι τον Κύβο , σύμβολο της πόλης , να αιωρείται στο κέντρο του Down town. Η αέναη αιώρηση του κύβου του έδινε το αίσθημα ελευθερίας να ονειρεύεται.
Πριν πέντε χρόνια τον συνέλαβαν για τον φόνο της κας Dumpfire , της πιο πλούσιας γυναίκας στην πόλη. Μόνη και ηλικιωμένη έγινε εύκολος στόχος για τον απατεώνα Jim. Αυτό το έγκλημα προκάλεσε πολλά ερωτηματικά. Η ληστεία φάνηκε να δίνει καλή αιτιολογία στην πράξη του κακοποιού. Μια ληστεία στην οποία δεν βρέθηκαν έως τώρα, τα κλοπιμαία.
Όμως κάποιοι που αρέσκονταν σε αναλύσεις του προφίλ του θύτη και του θύματος προσπάθησαν να βρουν συνδέσεις για το κοινό παρελθόν τους.
Η κα Dumpfire ήρθε στο Boxhall πριν σαράντα χρόνια, όταν η ίδια ήταν σε ηλικία τριάντα χρονών.Η εμφάνιση της προκάλεσε πολλά σχόλια . Άγαμη, εγκυμονούσα και επιχειρηματίας. Μετά από ένα μήνα ακούστηκε πως απέβαλλε κι ενώ στην προσωπική της ζωή φάνηκε πως τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, η επαγγελματική της απογειώθηκε αγοράζοντας μετοχές από εταιρείες που άνθιζαν στο Trade Center.
Στα επόμενα χρόνια δεν απασχόλησε την κοινή γνώμη, διότι η ίδια επέλεξε να ζήσει απομονωμένη σε ένα αγρόκτημα στο Plain Fields.
To μόνο στοιχείο που θα μπορούσε να συνδεθεί με τον Jim είναι ,ίσως, η γειτονία των περιοχών που έζησαν και η χρονιά γέννησης του που συμπίπτει με την εμφάνιση της κας Dumpfire στην πόλη.
Από μικρός ορφανός και εγκαταλελειμένος μεγάλωσε στο Garden , που συνορεύει με την περιοχή του PlainField , από ένα ζευγάρι μικροκακοποιών που ήταν εθισμένοι στο ποτό. Κανείς δεν ξέρει πώς μεγάλωσε αυτό το παιδί .
Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισης του και αργότερα της δίκης δεν έδωσε κανένα προσωπικό στοιχείο για τη ζωή του.Με λεπτομέρειες ,όμως ανατριχιαστικές , περιέγραψε τη σφαγή της κας Dumpfire και την ομολογία του σαν αυτά να καθόριζαν όλο τον κόσμο του. Έναν κόσμο σαράντα χρόνων που ο καχεκτικός σωματότυπος του και το ηλίθιο βλέμμα του δεν μαρτυρούσαν το απεχθές έγκλημα που θα διέπραττε.
Πέντε χρόνια τώρα, εκτίει την ποινή του σιωπηλά.
Φιλικά απόμακρος από τους φύλακες και επιδεικτικά απομονωμένος από τους συναυλίζοντες του στη φυλακή διατηρούσε μια καχυποψία για το πρόσωπο του.
Οι σκληροπυρηνικοί κατάδικοι εικάζουν πως η μυστηριώδης αυτοκτονία του Bill Settler είναι έργο του Farley.
Καθημερινά το βλέμμα του αντικρίζει τον Κύβο που αιωρείται στο κέντρο του Down town . Και τότε γελά τόσο δυνατά που ανατριχιάζουν και οι τοίχοι της φυλακής στο Garden.
Σήμερα όμως , κανείς δεν άκουσε το γέλιο του.
Πώς κατάφερε να δραπετεύσει από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας ; Θα έλεγε κανείς πως συνομώτησε με τον διάολο ή μήπως ήταν ο ίδιος ο διάολος ;
Μόνο ερωτηματικά!
Νάτος τώρα με θράσος μεγαλύτερο από το μπόι του να μπαίνει στο Καζίνο.
Πού τα βρήκε τα λεφτά για να παίξει; Δεν αντιλαμβάνεται το ρίσκο να μένει στην πόλη; Σαν να προχωρά με κάποιο σχέδιο που μόνο ο ίδιος το ξέρει.
Οι σειρήνες του περιπολικού κάλυψαν την περιοχή και ο Jim για άλλη μια φορά έπαιξε στην ρουλέτα τη ζωή του.
Μετά την σύλληψη του οι φύλακες διέκριναν πως η συμπεριφορά του, μέρα τη μέρα,γινόταν πιο ιδιόμορφη. Μιλούσε μόνος του , χειρονομούσε σαν να ήταν κάποιος απέναντι του, δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν τα βράδια και κυρίως γελούσε με ιδιαίτερα ανατριχιαστικό τρόπο .
Μετά από εισήγηση του διευθυντή των φυλακών τον μετέφεραν στην ψυχιατρική κλινική του Garden για να γίνει ψυχιατρική εκτίμηση.
Ένας νεαρός ψυχίατρος τον εξέτασε αλλά ο Jim δεν ανταποκρινόταν στις ερωτήσεις του. Με στιλωμένο το βλέμμα κοιτούσε έξω από το παράθυρο του γραφείου τον περιβόητο κύβο και τότε άρχισε να γελά με τον γνωστό τρόπο.
Μη μπορώντας να βγάλει πόρισμα ο γιατρός , ζήτησε από το νοσοκόμο της πτέρυγας, έναν άντρα ψηλό και γεροδεμένο, να τον οδηγήσει στο θάλαμο 609. Ήταν απαραίτητες κάποιες μέρες νοσηλείας προκειμένου να γίνει η σωστή διάγνωση. Λόγω της ιδιαιτερότητας του Jim ως ισόβιος θανατοποινίτης , τον έδεσαν με ιμάντες όπως ακριβώς τους βαριά ψυχικά διαταραγμένους που είναι επικίνδυνοι για τον εαυτό τους ή τους άλλους.
Πως ήταν επικίνδυνος για τους άλλους το απέδειξε με τον φόνο της κας Dumpfire. Για τον ίδιο ποιος νοιαζόταν; Τόσα χρόνια στη φυλακή κανείς δεν τον επισκέφτηκε, κανείς δεν ρώτησε γιαυτόν. Οι μόνες ερωτήσεις ήταν του δικαστή όταν τον καταδίκασαν και τώρα του ψυχιάτρου για να τεθεί διάγνωση.
Κάτω και γύρω από τον κύβο της πόλης, σκοτεινοί τύποι και χαμένες ψυχές κυκλοφορούν και υπενθυμίζουν τις αντιθέσεις του Boxhall !
