Γράφει: Σωτηρία Στυλιανίδου
Η Έλντα Νίον έξυσε με μανία από τα δάχτυλα του δεξιού της χεριού κομμάτια από ζύμη που είχαν ξεραθεί πάνω στο δέρμα της, από την πάστα φλόρα που έφτιαχνε. Χρειαζόταν ένα τσιγάρο. Βγήκε στο deck από το Μωβ Κοχύλι, στο οποίο εργαζόταν τους τελευταίους μήνες και ρούφηξε μια γερή τζούρα με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ως πρόσφατη μόνιμη κάτοικος του Boxhall, η πόλη της έχει φερθεί με εξαιρετικη ευγένεια. Όμως να... την δυσκολεύει η ύπαρξη του κύβου. Στο ρεπο της, σηκώνεται πρωί πρωί. Φοράει ένα παντελόνι, ένα πουλοβεράκι και κάτι μπαλαρίνες με λεπτή σόλα, που με το πάτημα τους νιώθει στα πόδια της ότι υπάρχει στο έδαφος. Παίρνει έναν καφέ στο χέρι και κάθεται σε ένα πάρκο με θέα τον κύβο. Δεν ξέρει γιατί το κάνει. Τι την τραβάει εκεί, τι την μαγνητίζει, αυτό που ξέρει είναι πως είναι ανήμπορη. Πηγαίνει εκεί θέλει , δεν θέλει. Αυτή και ο κύβος. Έτσι νιώθει. Οι δυο τους. Θέλει κάτι να της πει;
Κάθεται και τον κοιτάει όλη μέρα μέχρι να έρθει η ώρα να πάρει τον γιο της από το σχολείο.
Αυτό συνεχίζεται και το βράδυ,δεν την αφήνει να κοιμηθεί. Σηκώνεται μέσα στην νύχτα και τραβάει την κουρτίνα του παραθύρου της και τον κοιτάει να αχνοφαίνεται. Νιώθει τα χρώματα του να τρέχουν μέσα στο αίμα της. Τα μικρά κυβάκια του στο μυαλό της. Λες για αυτό η ζωή να έφερε την ίδια και τον γιο της σε αυτή την πόλη; Μα φυσικά και ναι. Ο κύβος έχει τους δικούς του κανόνες και τα δικά του θέλω. Σε αυτή θα επιτρέψει να τον λύσει. Να τον ανοίξει, να δουν όλοι οι κάτοικοι του Boxhall τα κρυμμένα μυστικά του.
Νιώθει ένα χέρι να την σκουντάει και πετάγεται από τον ύπνο της
" κ. Έλντα ξυπνήστε ήρθε ο γιος σας να σας δει και σας έφερε και την πάστα φλώρα που σας αρέσει " της χαμογελάει η νοσοκόμα της ψυχιατρικής κλινικής Gardenview. Δώστε μου να καθαρίσω το αίμα από τα δάχτυλα σας, πάλι τα πληγώσατε στον ύπνο σας"
