Η Άννα Μπέλμοντ καθόταν σε ένα τραπεζάκι στο καφέ «Χρυσάνθεμο» στο New Town, ένα μικρό γραφικό μαγαζί με βαριά ξύλινα έπιπλα και ρετρό διακόσμηση. Σε ένα μικρό ράφι δίπλα στο μπαρ, υπήρχαν βιβλία που μπορούσες να διαβάσεις: Πολλοί συγγραφείς στο Boxhall άφηναν τα βιβλία τους εκεί πριν εκδοθούν για να πάρουν τις πρώτες αντιδράσεις. Έτσι, πολλοί άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού έπιναν τον καφέ τους εκεί για να ανακαλύψουν πρώτοι τον επόμενο μεγάλο συγγραφέα.
Ο καφές της Άννας ήρθε και εκείνη έκλεισε το βιβλίο που κρατούσε και το άφησε δίπλα στο βάζο με τα χρυσάνθεμα.
-Άννα;;; Εσύ;;; Ακούστηκε μια γνώριμη γυναικεία φωνή και έστριψε το κεφάλι προς το μέρος της.
-Νάνσυ Ρόου; Τι δουλειά έχεις εδώ; Είπε με τεράστια έκπληξη η Άννα και σηκώθηκε να την φιλήσει.
-Είχα κάτι ψώνια εδώ κοντά και μπήκα να πιώ ένα παγωμένο τσάι, αυτή η ζέστη του καλοκαιριού…
-Κάτσε, κάτσε να μου πεις τα νέα σου!
Η Νάνσυ τράβηξε την καρέκλα για να κάτσει και άφησε τις τσάντες από τα ψώνια δίπλα της και έπιασε κατευθείαν τα δυο χέρια της Άννας πάνω στο τραπέζι.
-Έχω να σε δω από τότε που τελειώσαμε το πανεπιστήμιο… Χαθήκαμε βρε παιδί μου… Με τι ασχολείσαι;
-Δουλεύω στο Boxhaller, είμαι η επικεφαλής της πολιτιστικής στήλης… απάντησε η Άννα και ήπιε λίγο από τον καφέ της. Εσύ με τι ασχολείσαι;
-Είμαι παντρεμένη και έχω 3 παιδιά… Οπότε καταλαβαίνεις… έβαλε τα γέλια η Νάνσυ. Παντρεύτηκα τον Τζον….
-Αλήθεια; Συγχαρητήρια! Μα θυμάμαι ότι ήσασταν πολύ ερωτευμένοι από τότε…
-Περνάς ακόμα από την γειτονιά που μεγαλώσαμε;
-Πέρασα πριν μερικά χρόνια… Το μίνι μάρκετ εκεί στην γωνιά έκλεισε… τώρα έχει ανοίξει ένα μαγαζί με είδη σπιτιού… ακούστηκε λίγο απογοητευμένη η φωνή της Άννας.
-Έμαθα ότι πέθανε ο κύριος Άμποτ. Τι γλυκός κύριος! Όποτε πηγαίναμε μας κέρναγε και τσίχλες!
-Και το σπίτι του Άντι και του Πιερ έχει κατεδαφιστεί, υπάρχει μια πολυκατοικία πια εκεί…
-Με τον Άντι βρεθήκαμε τυχαία πριν μερικά χρόνια, είχε αρραβωνιαστεί μια φιλόλογο… Η Νάνσυ ρούφηξε λίγο από το τσάι της… Εσύ; Παντρεμένη; Παιδάκια;
-Όχι, είμαι ελεύθερη…
-Ε δεν πειράζει, θα βρεθεί και ένα καλό παιδί για σένα…
-Δεν χρειάζεται, είμαι ευτυχισμένη, έχω την δουλειά μου και την ησυχία μου! Γέλασε η Άννα…
Σιωπή για λίγο.
-Αλήθεια, εσύ που δουλεύεις στο Boxhaller, τι γίνεται τώρα με αυτή την DΞST1NY που εμφανίστηκε;
Η Άννα σούφρωσε τα φρύδια της.
-Πραγματικά δεν ξέρει κανείς από που προήλθε και τι να περιμένουμε…
Σιωπή. Η Νάνσυ έπαιξε με το καλαμάκι στο ποτήρι της.
-Να σου δείξω τα παιδάκια μου;
-Ίδια ο Τζον!
-Ναι…
Σιωπή… Η Άννα μετακίνησε το βάζο με τα χρυσάνθεμα στην άκρη του τραπεζιού.
-Προχθές είχε η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Boxhall συναυλία… Πραγματικά έδωσαν την καλύτερη συναυλία τους μέχρι σήμερα! Άλλαξαν την διεύθυνση ορχήστρας και έχουν άλλο αέρα! Είπε ενθουσιασμένη η Άννα…
-Α ναι; Χαίρομαι πολύ…
Σιωπή… Παρατεταμένη… Η Νάνσυ κοίταξε από το παράθυρο… Η Άννα άρχισε να χαϊδεύει αμήχανα το βιβλίο…
-Λοιπόν, πέρασε η ώρα, πρέπει να φύγω! Η Νάνσυ πετάχτηκε όρθια. Μη χαθούμε πάλι! Να κανονίσουμε!
-Ναι, θα κανονίσουμε σίγουρα! Απάντησε η Άννα.
Καθώς η Νάνσυ έβγαινε από την πόρτα, η Άννα χανόταν πάλι στις σελίδες του βιβλίου της…
